Καταλήψεις 2011..

Σήμερα λοιπόν πραγματοποιήθηκε η γενική συνέλευση της σχόλης μου και όπως ήταν γνωστό εκ των προτέρων, αποφασίστηκε κατάληψις. Όλες οι παρατάξεις, ακόμα και η ΔΑΠ πρότειναν κατάληψη ως ένα τρόπο αντίδρασης στο νέο "νόμο-πλαίσιο" το οποίο πρακτικά αναιρεί κάθε διαδικασία μάθησης και γενικότερης γνώσης από το φοιτητή και τον ωθεί να γίνει μια παραγωγική μηχανή χωρίς μυαλό και θέληση στα χέρια του κάθε επίδοξου εργοδότη (υπάρχουν και άλλα τρομακτικά σημεία όπως το γεγονός ότι δίνει δυνατότητα σε εισαχθέντες σε ιδιωτικές σχολές μετά από λίγο καιρό να μπαίνουν στα Α.Ε.Ι., πληρωμή των βιβλίων από το τρίτο έτος, διάλυση τμημάτων, και άλλα πολλά). Αυτό ήταν το μόνο σχόλιο που θα κάνω πάνω στο νέο νόμο, καθώς είμαι σίγουρος πως θα διαβάσετε και θα ακούσετε πολλά για αυτόν οπότε δεν χρειάζεται να σας πρήξω εγώ. 

Αυτό με το οποίο θα ασχοληθώ είναι η στάση των πολιτικών παρατάξεων αυτή τη στιγμή. 

Θα ξεκινήσω με κάτι πολύ απλό. Αυτή τη στιγμή τα πανεπιστημιακά κόμματα με την εφαρμογή του νέου νόμου, πνέουν τα λήσθεια. Μόλις εφαρμοστεί ο νέος νόμος δεν θα υπάρχουν κόμματα. Και το ξέρουν όλοι. Γι αυτό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ λένε πως δεν έχουν καμία σχέση με Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ γιατί δεν τους συμφέρει. Γι αυτό προτείνουν καταλήψεις.Γι αυτό αλλάζουν την πάγια πολιτική της απάθειας.

Αλλά δεν είναι αυτό το αξιοσημείωτο. Το αξιοσημείωτο είναι πως όλες οι δυνάμεις της "αριστεράς" (είναι επίτηδες σε εισαγωγικά) δεν ενώνονται για να αντιμετωπιστεί αυτό. Είναι απίθανο αυτό που συνέβαινε. Μιλάμε 5 κόμματα κατέβασαν πλαίσιο που έλεγε ακριβώς τα ίδια πράγματα και αντί να συνταχθούν όλοι μαζί, έβαλαν τον καθέναν να ψηφίσει χωριστά πιο πλαίσιο προτιμά. Αν θέλει δηλαδή τη τυρόπιτα σε σχήμα τετράγωνο ή τρίγωνο. Ε καλά να πάθουν , γιατί εξαιτίας τέτοιων συμπεριφορών φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. 

Έγινε όμως και ένα άλλο απίθανο περιστατικό. Ρώτησα λοιπόν γιατί παρότι έχουν όλοι τις ίδιες ιδέες και συμφωνούν σε αρκετά πράγματα δεν κατεβάζουν ένα κοινό πλαίσιο όλα τα κόμματα μαζί, διαφοροποιημένο λίγο από το αρχικό τους, αλλά όχι σε τρομερό βαθμό, ώστε η σχολή να προχωρήσει σε κατάληψη ενωμένη χωρίς κομματικά-σε ότι βαθμό είναι εφικτό αυτό βέβαια- στεγανά. 

Και πήρα την αφοπλιστική απάντηση από κοπέλα (θα το πω δεν αντέχω) του Μ.Α.Σ, ΚΝΕ Π.Α.Μ.Ε και όπως αλλιώς λένε το κόμμα τους. 

-Αυτή είναι πολιτική ήττας. Μόνο το δικό μας ψηφοδέλτιο αντικατοπτρίζει τι πραγματικά χρειάζεται ο φοιτητής.

Μα το θεό, ποιος σκεπτόμενος άνθρωπος γίνεται να το πιστεύει αυτό. Πόσο της έχουν δηλητηριάσει τον εγκέφαλο. Πόσο; 

Φυσικά φταίνε εξίσου και τα άλλα κόμματα που δεν διαφώνησαν ή πρότειναν κάτι απλώς προχώρησαν και συνέχισαν να ρίχνουν λάσπες το ένα στο άλλο.

Ε λοιπόν καλά να πάθουν. Θα καταντήσουν εργαζόμενοι από τα 15 τους και θα λένε και ευχαριστώ και θα θάβουν το διπλανό πως δεν εργάζεται όσο πρέπει για να έχουν δουλεία (το τόνο προσέξτε) . Είναι μαλάκες και θα το πληρώσω εγώ και κάθε συνειδητοποιημένος φοιτητής, οι υπόλοιποι ούτε που θα προσέξουν τη διαφορά. 

Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει αλλά ξέρω πως ότι και να είναι αυτό πρέπει να υπάρχει συνοχή και όχι λασπολογία και προπαγάνδα. Ο αγώνας δεν είναι ευκαιρία για ψηφοθηρία αλλά για έργο. 

Απλά ελπίζω να κινητοποιηθούν οι φοιτητές πέρα από πολιτικές παρατάξεις. Μα τι μαλακίες γράφω, στην Ελλάδα δεν βρισκόμαστε;

                                          

                                         I want more impossible to ignore..